اگرچه دانشمندان تا به امروز نتوانسته اند یک داروی قطعی برای درمان تمام علائم اوتیسم بدست بیاورند، اما با استفاده از داروهای موثر می توان به درمان برخی از علائم اوتیسم به خصوص علائم رفتاری در افراد مبتلا به این اختلال کمک کرد و علائم را تا حد امکان کاهش داد. برای این که در رابطه با دارو برای درمان اوتیسم اطلاعات بیشتری کسب کنید با ما همراه باشید.
از چه داروهایی برای کاهش علائم در افراد دارای اوتیسم استفاده می شود؟
فهرست عناوین این نوشته
اغلب از داروها برای کاهش رفتاری خاص مانند پرخاشگری یا آسیب به خود در افراد دارای اوتیسم استفاده می شود. با به حداقل رساندن علائم، فرد می تواند بر موارد دیگر مثل یادگیری، ارتباط و … تمرکز کند. برخی از داروهایی که در زیر برای شما اورده ایم برای افراد زیر 18 سال تایید نشده است.
داروهای آرام بخش
داروی آرام بخش ریسپریدون برای کاهش تحریک پذیری(حساسیت بیش از حد) در افراد دارای اوتیسم که در بازه سنی 6 تا 15 سال هستند استفاده می شود. منظور از تحریک پذیری ناآرامی، بدخلقی کردن و… است. داروهای آرام بخش می توانند بیش فعالی، رفتارهای کلیشه ای و یکنواخت، پرخاشگری و خشونت را در این افراد به حداقل برسانند.
ریسپریدون اولین دارویی بود که توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای کاهش تحریک پذیری در افراد دارای اوتیسم تایید شد.
مهارکننده های بازجذب سروتونین(SSRLS)
مهارکننده های بازجذب سروتونین شامل فلوکستین (پروزاک) و سیتالوپرام است. این مهارکننده ها داروهای ضد افسردگی هستند که ممکن است در موارد زیر به افراد دارای اختلال اوتیسم کمک کنند.
- کاهش شدت رفتارهای تکراری
- بهبود ارتباط چشمی
- کاهش اضطراب، عصبانیت و رفتار پرخاشگرانه
- و …
طبق تحقیقات انجام شده استفاده از داروها وقتی همزمان با درمان های رفتاری مانند ای بی ای (ABA)، روش تیچ (Teacch) و … به کار برده شود موثرتر است.
محرک ها
استفاده از محرک ها در افراد دارای اختلال اوتیسم می تواند به افزایش تمرکز و کاهش بیش فعالی کمک کند. رایج ترین محرک متیل فنیدات یا ریتالین است که طبق تحقیقات انجام شده استفاده از آن به ویژه برای افراد دارای اتیسم خفیف یا سطح یک موثر است.
داروی های محرک، سطح مواد شیمیایی مغز به نام دوپامین را افزایش می دهند. در نتیجه افزایش سطح دوپامین می تواند در کنترل بیش فعالی و کم توجهی به افراد دارای اوتیسم کمک کند.
نوشته پیشنهادی : روش های درمان اوتیسم
داروهای ضد تشنج
استفاده از این داروها تشنج و اختلالات تشنجی مانند صرع را درمان می کند.
تقریبا یک سوم افرادی که دارای اختلالات اوتیسم هستند تشنج یا اختلالات تشنجی مانند خیره شدن، تکان خوردن سریع و … را دارند.
از آن جایی که تمامی مطالب ارائه شده در این نوشته فقط برای افزایش آگاهی شما می باشد، والدین باید در مورد استفاده از هر گونه دارویی برای افراد مبتلا به اختلال اوتیسم با متخصص مربوطه مشورت کنند و به هیچ عنوان خودسرانه دارویی برای این افراد استفاده نکنند.
در رابطه با استفاده از دارو برای درمان اوتیسم به چه نکاتی توجه کنیم؟
راهکارهای درمانی که می تواند برای شما موثر واقع شود به شرایط و نیاز های فردی بستگی دارد. بنابراین در استفاده از داروها چند نکته را در نظر داشته باشید.
- برای استفاده از داروها باید با متخصصان مربوطه مشورت کنید.
- ممکن است یک فرد دارای اوتیسم نسبت به فرد دیگر دارای این اختلال پاسخ متفاوتی به استفاده از دارو بدهد.
- استفاده از برخی داروها ممکن است خطرات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد.
- هر دارویی نمی تواند به همه افراد دارای اوتیسم کمک کند.
بهترین زمان برای درمان اوتیسم چه موقع است؟
سن طلایی برای درمان کودکان اوتیسم بین 3 تا 5 سال است. هر چه در سن پایین تری این اختلال تشخیص داده شود و روش های درمانی مناسب برای آن ها زودتر شروع شود احتمال اینکه کودک زندگی طبیعی تری نسبت به هم سن و سالان خود داشته باشد بیشتر است.
در این نوشته در رابطه با دارو برای درمان اوتیسم برای شما صحبت کردیم. اگر در این خصوص نظر، ایده و سوالی دارید خوشحال می شویم در بخش کامنت ها در پایین همین نوشته با ما مطرح کنید.