اختلال نوشتن در کودکان یکی از چالشهای شایعی است که من در طول سالها فعالیت در کلینیک باران با آن مواجه شدهام. یادم میاد چند سال پیش، پسر 8 سالهای به نام علی رو به کلینیک آوردن که مدام از نوشتن تکالیفش فرار میکرد. مادرش با نگرانی میگفت: “دکتر، بچهم باهوشه، حرفهاش رو خوب میزنه، اما وقتی قلم دستش میگیره انگار همه چیز رو فراموش میکنه. معلمش میگه تنبله، اما من میبینم که واقعاً تلاش میکنه.”
اختلال نوشتن در کودکان یا دیسگرافیا، فقط به معنای بدخطی نیست. این یک مشکل مغزی-عصبیه که باعث میشه کودک در برنامهریزی و انجام عملِ نوشتن مشکل داشته باشه. مهم اینه بدونیم این مشکل هیچ ربطی به باهوش بودن یا نبودن کودک نداره! بچههایی که این مشکل رو دارن، با اینکه خیلی تلاش میکنن، باز هم موقع نوشتن به سختی میافتن. مثل اینکه دست و مغزشون خوب با هم هماهنگ نمیشن. این مشکل میتونه روی درس خوندن و حس خوب کودک نسبت به خودش تأثیر بد بذاره، چون ممکنه فکر کنه “من نمیتونم” یا “ من مشکل دارم”.
در این مقاله قصد دارم بهعنوان یک پزشک، شما رو با نشانههای اختلال نوشتن در کودکان، روشهای تشخیص، و مهمتر از همه، راهکارهای مؤثر برای کمک به این کودکان آشنا کنم. باور دارم که با تشخیص بهموقع و مداخله مناسب، میتونیم به کودکان کمک کنیم تا بر این چالش غلبه کنند.
1. اختلال نوشتن (دیسگرافیا) به زبان ساده: وقتی نوشتن یک چالش بزرگ میشود
فهرست عناوین این نوشته
- 1. اختلال نوشتن (دیسگرافیا) به زبان ساده: وقتی نوشتن یک چالش بزرگ میشود
- 2. دستخط ناخوانا و دردِ دست هنگام نوشتن: اولین زنگ خطرها
- 3. فراتر از دستخط: مشکلات پنهان املایی و سازماندهی در نوشتن
- 4. تشخیص دقیق اختلال نوشتن: چه زمانی و چگونه پیگیری کنیم؟
- 5. چه کودکانی بیشتر در معرض اختلال نوشتن هستند؟
- 6. کاردرمانی: موثرترین راهکار برای تقویت عضلات و مهارت نوشتن
- 7. تکنیکهای ساده در خانه: چگونه والدین میتوانند به کودک کمک کنند؟
- 8. جمعبندی: اهمیت تشخیص و درمان به موقع
- 9. سوالات متداول (FAQs)
توی کلینیک باران، اغلب والدینی رو میبینم که میگن: “دکتر، بچهم همه چیز رو خوب یاد میگیره، اما موقع نوشتن انگار دنیا براش سخت میشه.”
اختلال نوشتن در کودکان یا همون دیسگرافیا، خیلی فراتر از یک دستخط ناخواناست. این اختلال یک مشکل پیچیدهست که هم جنبههای مکانیکی نوشتن (مثل گرفتن مداد، فشار مناسب روی کاغذ، شکل دادن به حروف) و هم جنبههای شناختی (مثل سازماندهی افکار روی کاغذ، املا و دستور زبان) رو درگیر میکنه.
یادمه سارا، دختر 9 سالهای که به کلینیک ما اومده بود، میگفت: “من تو ذهنم میدونم چی میخوام بنویسم، اما انگار دستم با مغزم همکاری نمیکنه.” این دقیقاً همون چیزیه که بچههای مبتلا به اختلال نوشتن تجربه میکنن. اونا میخوان خوب بنویسن، اما نمیتونن به راحتی این کار رو انجام بدن.
مهمه بدونیم که اختلال نوشتن در کودکان با تنبلی، بیعلاقگی یا مشکلات بینایی ساده متفاوته. این یک اختلال واقعیه که میتونه تأثیر عمیقی روی عملکرد تحصیلی، عزت نفس و احساسات کودک بذاره. وقتی کودکی مدام با جملاتی مثل “چرا اینقدر بدخطی؟” یا “چرا تکالیفت رو تمیز نمینویسی؟” مواجه میشه، کمکم احساس ناامیدی و اضطراب میکنه.
2. دستخط ناخوانا و دردِ دست هنگام نوشتن: اولین زنگ خطرها
اختلال نوشتن در کودکان معمولاً با نشانههای فیزیکی و بارزی خودش رو نشون میده که والدین و معلمان میتونن متوجه بشن. توی کلینیک باران، ما به این نشانهها به عنوان “زنگ خطر” نگاه میکنیم.
نشانههای مربوط به دستخط:
- حروف با اندازهها و شکلهای نامنظم: حروف ممکنه خیلی بزرگ، خیلی کوچک یا با شکلهای متفاوت در یک متن نوشته بشن.
- فاصلهگذاری نامناسب: فاصله بین حروف و کلمات ممکنه خیلی زیاد یا خیلی کم باشه.
- قرارگیری نامناسب روی خط: کلمات ممکنه بالا یا پایین خط نوشته بشن یا به شکل مورب قرار بگیرن.
- دستخط بسیار کند یا عجولانه: کودک یا خیلی آهسته مینویسه یا با عجله و بدون دقت.
- مشکل در کپی کردن: کپی کردن متن از روی تخته یا کتاب براش چالش بزرگیه.
نشانههای فیزیکی:
- گرفتن نامناسب مداد: مداد رو خیلی محکم یا خیلی شل میگیره، یا به شکل غیرمعمول.
- وضعیت بدنی نامناسب: موقع نوشتن خیلی خم میشه، یا بازوش رو در وضعیت عجیبی قرار میده.
- درد و خستگی: بعد از مدت کوتاهی نوشتن، از درد یا خستگی در دست، مچ یا بازو شکایت میکنه.
“یادمه امیرعلی، پسر 7 سالهای که به کلینیک باران اومده بود، بعد از 5 دقیقه نوشتن، مدام دستش رو تکون میداد و میگفت: ‘دستم درد میکنه، نمیتونم دیگه بنویسم.’ وقتی به دستخطش نگاه کردم، متوجه شدم که اون چنان فشاری به مداد وارد میکنه که کاغذ پاره شده بود.”
این نشانهها به تنهایی به معنای قطعی اختلال نوشتن در کودکان نیستن، اما اگر چندتا از این علائم رو به طور مستمر در کودکتون میبینید، بهتره با یک متخصص مشورت کنید.
3. فراتر از دستخط: مشکلات پنهان املایی و سازماندهی در نوشتن
اختلال نوشتن در کودکان فقط به ظاهر دستخط محدود نمیشه. بسیاری از کودکانی که به کلینیک باران میان، مشکلات عمیقتری در جنبههای شناختی و زبانی نوشتن دارن که شاید در نگاه اول مشخص نباشه.
یکی از این مشکلات، چالشهای املاییه. جالبه بدونید که گاهی کودکان مبتلا به اختلال نوشتن، میتونن یک کلمه رو به درستی بخونن، اما موقع نوشتن همون کلمه دچار مشکل میشن. حتی ممکنه یک کلمه رو در یک متن به چند شکل مختلف بنویسن! مثلاً کلمه “خانه” رو یک بار درست، بار دیگه “خانح” و بار سوم “خاته” بنویسن.
“نیما، پسر 10 سالهای که در کلینیک باران میدیدمش، میتونست داستانهای پیچیده رو بخونه، اما وقتی ازش میخواستم چند جمله بنویسه، املای کلمات ساده رو هم اشتباه میکرد. مادرش میگفت: ‘معلمش فکر میکنه حواسش پرته، اما من میبینم که واقعاً تلاش میکنه.'”
مشکل دیگه، سازماندهی و بیان نوشتاریه. کودکان با اختلال نوشتن اغلب در این موارد مشکل دارن:
- مرتب کردن افکار برای نوشتن: نمیدونن از کجا شروع کنن و چطور ایدههاشون رو منظم کنن.
- حذف کلمات یا حروف: جملاتی مینویسن که کلمات یا حروف مهمی در اونها جا افتاده.
- جملهبندی ضعیف: جملات نامفهوم یا از نظر دستوری نادرست مینویسن.
- مشکل با علائم نگارشی: نقطه، ویرگول و سایر علائم نگارشی رو فراموش میکنن یا نادرست استفاده میکنن.
- مقاومت در برابر نوشتن: از انجام تکالیف نوشتاری فرار میکنن یا بهانه میارن.
این مشکلات میتونه باعث بشه که کودک نتونه دانش و تواناییهای واقعی خودش رو نشون بده. مثلاً ممکنه یک کودک درک عمیقی از یک موضوع داشته باشه، اما نتونه اون رو به صورت نوشتاری بیان کنه.
4. تشخیص دقیق اختلال نوشتن: چه زمانی و چگونه پیگیری کنیم؟

توی کلینیک باران، همیشه به والدین میگم که تشخیص اختلال نوشتن در کودکان نیاز به ارزیابی تخصصی داره و نباید خودسرانه انجام بشه. اما سوال مهم اینه که چه زمانی باید نگران شد و به دنبال کمک تخصصی رفت؟
چه زمانی باید نگران شد؟
- اگر مشکلات نوشتاری کودک پایدار هستن و با گذشت زمان و تمرین بهتر نمیشن.
- اگر این مشکلات با افزایش سن بهبود پیدا نمیکنن (مثلاً کودک 9-10 ساله همچنان مشکلات اساسی در نوشتن داره).
- اگر مشکلات نوشتاری روی عملکرد تحصیلی کودک تأثیر منفی گذاشته.
- اگر کودک به خاطر مشکلات نوشتاری، دچار استرس، اضطراب یا کاهش اعتماد به نفس شده.
فرایند ارزیابی تخصصی
ارزیابی تخصصی اختلال نوشتن در کودکان معمولاً شامل این مراحله:
1. مصاحبه با والدین و معلم: برای درک تاریخچه رشدی کودک، مشکلات فعلی و تأثیر اونها بر زندگی روزمره و تحصیلی.
2. بررسی نمونههای نوشتاری: مطالعه نمونههای مختلف نوشتاری کودک در طول زمان و در موقعیتهای مختلف.
3. مشاهده مستقیم: دیدن کودک در حین نوشتن برای بررسی نحوه گرفتن مداد، وضعیت بدنی، و فرایند نوشتن.
4. آزمونهای استاندارد: استفاده از تستهای تخصصی توسط کاردرمانگر یا روانشناس تربیتی برای ارزیابی.
“یادمه خانوادهای با دختر 8 سالهشون به کلینیک باران اومدن. معلمش گفته بود که احتمالاً اختلال یادگیری داره. بعد از ارزیابی کامل، متوجه شدیم که مشکل اصلی، ضعف در مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی چشم و دسته، نه یک اختلال یادگیری گسترده. این تشخیص دقیق باعث شد برنامه درمانی کاملاً متفاوتی براش طراحی کنیم.”
نکته مهم اینه که در فرایند ارزیابی، باید سایر مشکلات مثل اختلالات یادگیری خاص (مثل خوانشپریشی)، ADHD، یا مشکلات بینایی و حرکتی دیگه هم بررسی بشن، چون گاهی این مشکلات با هم همراه هستن یا علائم مشابهی دارن.
مقاله مفید: از کجا بفهمیم کودک دچار اختلال یادگیری است؟
5. چه کودکانی بیشتر در معرض اختلال نوشتن هستند؟
در طول سالها کار در کلینیک باران، متوجه شدم که اختلال نوشتن در کودکان در برخی گروهها شایعتره. گرچه علت دقیق دیسگرافیا همیشه مشخص نیست، اما گاهی با شرایط دیگهای همراهه.
شرایط همراه با اختلال نوشتن در کودکان
1️⃣ اختلال نقص توجه/بیشفعالی (ADHD)
چطور با نوشتن ارتباط داره؟
- مشکل در تمرکز روی جزئیات نوشتن
- بیقراری و ناآرامی هنگام نوشتن
- دشواری در انجام تکالیف نوشتاری طولانی
نشانههای رایج در نوشتن:
- حذف کردن حروف یا کلمات
- بیدقتی در املا
- نیمهکاره رها کردن جملات و پاراگرافها
- جا انداختن نقطهگذاری و علائم نگارشی
2️⃣ اختلالات طیف اوتیسم (ASD)
چطور با نوشتن ارتباط داره؟
- چالش در هماهنگی حرکات ظریف انگشتان
- توجه وسواسگونه به برخی جزئیات خاص
- مشکل در درک قواعد نوشتاری انتزاعی
نشانههای رایج در نوشتن:
- فشار بیش از حد یا خیلی کم روی کاغذ هنگام نوشتن
- وسواس در شکل دقیق و یکسان حروف
- دشواری در بیان افکار به صورت نوشتاری
- مقاومت در برابر نوشتن خلاقانه
3️⃣ اختلالات یادگیری خاص
چطور با نوشتن ارتباط داره؟
- مشکل در پردازش اطلاعات زبانی
- ضعف در حافظه کاری
- دشواری در تبدیل افکار به نوشتار
نشانههای رایج در نوشتن:
- اشتباهات مکرر املایی حتی در کلمات ساده
- سازماندهی ضعیف متن و پاراگرافها
- دشواری در بیان ایدهها به صورت منسجم
- مشکل در درک و کاربرد قواعد دستوری
“محمد، پسر 9 سالهای که ADHD داشت، یکی از مراجعان کلینیک باران بود. او موقع نوشتن نمیتونست بیشتر از چند دقیقه تمرکز کنه و مدام حواسش پرت میشد. جملاتش نصفه میموند و کلمات زیادی رو جا مینداخت. با درمان ترکیبی که هم ADHD و هم مهارتهای نوشتاری رو هدف قرار میداد، پیشرفت چشمگیری داشت.”
نکته خیلی مهمی که همیشه به والدین میگم اینه که اختلال نوشتن در کودکان به معنای هوش پایین نیست. در واقع، بسیاری از این کودکان بسیار باهوش هستن و در زمینههای دیگه عملکرد عالی دارن. مشکل اصلی در انتقال افکار و دانش از مغز به کاغذه.
همچنین، سابقه خانوادگی مشکلات نوشتاری یا یادگیری هم میتونه یک عامل خطر باشه. اگه والدین یا خواهر و برادرهای کودک مشکلات مشابهی داشتن، احتمال بیشتری وجود داره که کودک هم با این چالشها مواجه بشه.
6. کاردرمانی: موثرترین راهکار برای تقویت عضلات و مهارت نوشتن
در کلینیک باران، کاردرمانگران، اغلب اولین متخصصانی هستند که کودکان با اختلال نوشتن رو میبینن. کاردرمانی خط اول درمان برای دیسگرافیا محسوب میشه، چون مستقیماً روی مهارتهای حرکتی، حسی و شناختی مرتبط با نوشتن کار میکنه.
الف. تقویت مهارتهای حرکتی ظریف
یکی از اولین کارهایی که با کودکان مبتلا به اختلال نوشتن انجام میدم، تقویت عضلات کوچک دست و انگشتانه. این کار با فعالیتهای متنوع و سرگرمکننده انجام میشه:
- کار با خمیر بازی: ورز دادن، فشردن و شکل دادن به خمیر، عضلات دست رو تقویت میکنه.
- برداشتن اشیاء ریز: استفاده از انبرک یا انگشتان برای برداشتن دانههای حبوبات یا مهرههای کوچک.
- نخ کردن مهره: این کار هم هماهنگی چشم و دست و هم کنترل حرکتی ظریف رو بهبود میبخشه.
- بازیهای ساختنی: لگو، پازل و سایر بازیهای ساختنی برای تقویت مهارتهای دستی عالی هستن.
“یادمه با یاسمن، دختر 7 سالهای که به کلینیک باران میومد، هر جلسه 10 دقیقه با خمیر بازی میکردیم. اوایل حتی نمیتونست خمیر رو به شکل سادهای مثل گلوله دربیاره، اما بعد از چند هفته، میتونست اشکال پیچیدهتری بسازه. این پیشرفت مستقیماً روی کنترل مدادش هم تأثیر گذاشت.”
ب. بهبود گرفتن مداد و وضعیت بدنی
نحوه گرفتن مداد و وضعیت بدن هنگام نوشتن، تأثیر زیادی روی کیفیت نوشتن داره:
- آموزش گرفتن صحیح مداد: با استفاده از تکنیکهای مختلف و گاهی ابزارهای کمکی مثل گریپ مداد، به کودک یاد میدیم چطور مداد رو درست بگیره.
- تمرین وضعیت نشستن: آموزش نشستن صاف با پاهای روی زمین و آرنجهای روی میز برای ثبات بیشتر.
- تنظیم ارتفاع میز و صندلی: اطمینان از اینکه میز و صندلی متناسب با قد کودک هستن.
پ. تقویت یکپارچگی حسی-حرکتی
هماهنگی بین چشمها و دستها برای نوشتن خوب ضروریه:
- تمرینات کپی کردن اشکال: از ساده به پیچیده، مثل کشیدن خط، دایره، مربع و بعد اشکال ترکیبی.
- مازها و مسیرها: دنبال کردن مسیرها با مداد بدون خارج شدن از خطوط.
- بازیهای بصری-حرکتی: مثل پرتاب توپ به هدف، بازیهای کامپیوتری مناسب که هماهنگی چشم و دست رو تقویت میکنن.
ت. مدیریت حس عمقی و فشار
بسیاری از کودکان با اختلال نوشتن در کودکان، در تنظیم فشار مداد روی کاغذ مشکل دارن:
- تمرینات حسی: استفاده از سطوح مختلف (نرم، زبر) برای نوشتن تا کودک بازخورد حسی بهتری دریافت کنه.
- تکنیکهای تنظیم فشار: استفاده از کاغذهای چندلایه یا زیردستیهای خاص برای آموزش فشار مناسب.
ث. آموزش راهبردهای جبرانی
گاهی لازمه در کنار بهبود مهارتهای نوشتاری، راههای جایگزین هم به کودک آموزش داده بشه:
- استفاده از کیبورد: آموزش تایپ به کودکان بزرگتر برای بیان نوشتاری.
- نرمافزارهای گفتار به نوشتار: معرفی و آموزش استفاده از این فناوریها، بهویژه برای تکالیف طولانی.
- ضبط صدا: در برخی موارد، اجازه دادن به کودک برای ضبط پاسخهایش به جای نوشتن.
کاردرمانی برای اختلال نوشتن در کودکان معمولاً یک فرایند تدریجیه و نتایج فوری نداره. اما با پیگیری منظم و تمرین در خانه، اکثر کودکان پیشرفت قابل توجهی نشون میدن.
7. تکنیکهای ساده در خانه: چگونه والدین میتوانند به کودک کمک کنند؟
توی کلینیک باران، همیشه به والدین میگم که نقش اونها در کمک به کودک مبتلا به اختلال نوشتن بسیار حیاتیه. تمرینات و تکنیکهایی که در جلسات کاردرمانی انجام میشه، باید در خونه هم ادامه پیدا کنه. اینجا چند راهکار عملی رو معرفی میکنم که والدین میتونن به راحتی در خونه اجرا کنن:
ایجاد محیط نوشتاری مناسب
میز و صندلی با ارتفاع مناسب: پاهای کودک باید روی زمین قرار بگیره و آرنجهاش روی میز باشه.
نور کافی: اطمینان از روشنایی مناسب محل نوشتن.
کاهش حواسپرتی: انتخاب محیطی آرام و بدون عوامل حواسپرتی مثل تلویزیون یا صداهای بلند.
انتخاب ابزار نوشتاری مناسب
مدادها یا خودکارهای قطورتر: این ابزارها راحتتر گرفته میشن و کنترلشون آسونتره.
گریپهای مداد: این وسایل کوچک که روی مداد قرار میگیرن، به گرفتن صحیح مداد کمک میکنن.
کاغذهای خطدار مخصوص: کاغذهایی با خطوط پررنگتر یا فاصلهدار که به کودک کمک میکنه حروف را با اندازه مناسب و در محل صحیح بنویسه.
تمرینات جذاب و سرگرمکننده
بازیهای حسی: قبل از نوشتن، 5-10 دقیقه بازی با خمیر بازی، شن جادویی یا کیسههای حسی میتونه عضلات دست رو آماده کنه.
نقاشی و طراحی: تشویق کودک به نقاشی کردن و کشیدن اشکال مختلف، قبل از پرداختن به نوشتن.
فعالیتهای روزمره: درگیر کردن کودک در فعالیتهایی مثل بستن دکمه، زیپ، بند کفش، یا کمک در آشپزی که مهارتهای حرکتی ظریف رو تقویت میکنن.
بازیهای رایانهای مناسب: برخی بازیهای رایانهای که نیاز به دقت و هماهنگی چشم و دست دارن، میتونن مفید باشن (البته با نظارت و محدودیت زمانی).
استراتژیهای آموزشی
تقسیم تکالیف به بخشهای کوچکتر: به جای اینکه از کودک بخواید یک متن طولانی بنویسه، تکلیف رو به قسمتهای کوچکتر تقسیم کنید.
استراحتهای کوتاه: بین نوشتن، استراحتهای کوتاه 2-3 دقیقهای به کودک بدید تا دستش خسته نشه.
الگوسازی: ابتدا خودتون بنویسید و از کودک بخواهید مشاهده کنه، سپس با هم بنویسید و در نهایت اجازه بدید خودش تنهایی بنویسه.
تقویت مثبت: برای تلاشهای کودک، حتی اگر نتیجه کامل نباشه، تشویق و پاداش در نظر بگیرید.
“یادمه پدر امیر، یکی از مراجعان کلینیک باران، یک سیستم ستاره طراحی کرده بود. هر بار که امیر 10 دقیقه تمرین نوشتن انجام میداد، یک ستاره میگرفت و با جمع کردن 5 ستاره، میتونست یک جایزه کوچک انتخاب کنه. این روش انگیزه امیر رو برای تمرین بیشتر خیلی افزایش داده بود.”
حمایت عاطفی
شاید مهمترین نکتهای که باید به والدین کودکان با اختلال نوشتن در کودکان بگم اینه که حمایت عاطفی نقش بسیار مهمی داره:
صبور باشید: پیشرفت در مهارتهای نوشتاری زمان میبره و ممکنه گاهی کند به نظر برسه.
از مقایسه پرهیز کنید: هرگز کودک رو با همسالانش یا خواهر و برادرهاش مقایسه نکنید.
بر نقاط قوت تمرکز کنید: تواناییها و استعدادهای کودک در سایر زمینهها رو شناسایی و تقویت کنید.
اعتماد به نفس رو تقویت کنید: به کودک کمک کنید تا بفهمه که اختلال نوشتن به معنای کم هوشی یا تنبلی نیست.
8. جمعبندی: اهمیت تشخیص و درمان به موقع
اختلال نوشتن در کودکان یک چالش جدی است که میتواند تأثیرات عمیقی بر زندگی تحصیلی و اجتماعی کودک داشته باشد. در این مقاله، به بررسی مفهوم، نشانهها، روشهای تشخیص و درمان این اختلال پرداختیم.
نکات کلیدی:
- تشخیص به موقع: شناسایی زودهنگام نشانههای اختلال نوشتن میتواند به مداخله مؤثر و بهبود عملکرد کودک کمک کند.
- نقش والدین و معلمان: همکاری نزدیک بین والدین، معلمان و متخصصان میتواند به ایجاد یک برنامه درمانی جامع و مؤثر کمک کند.
- استفاده از منابع و ابزارهای مناسب: در دسترس بودن ابزارهای نوشتاری و تکنیکهای آموزشی میتواند به بهبود مهارتهای نوشتاری کودک کمک کند.
در نهایت، مهم است که والدین و مراقبان به یاد داشته باشند که اختلال نوشتن یک چالش است، نه یک نقص. با حمایت و منابع مناسب، کودکان میتوانند بر این چالش غلبه کنند و مهارتهای نوشتاری خود را بهبود بخشند.
9. سوالات متداول (FAQs)
1. اختلال نوشتن در کودکان چیست؟
اختلال نوشتن در کودکان یک اختلال عصبشناختی است که بر توانایی نوشتن تأثیر میگذارد و میتواند شامل مشکلاتی در دستخط، املاء و سازماندهی افکار باشد.
2. چه نشانههایی نشاندهنده اختلال نوشتن هستند؟
نشانهها شامل دستخط ناخوانا، مشکلات در کپی کردن، املای نادرست و دشواری در سازماندهی جملات میباشد.
3. چگونه میتوان اختلال نوشتن را تشخیص داد؟
تشخیص شامل مصاحبه با والدین و معلمان، بررسی نمونههای نوشتاری و ارزیابیهای تخصصی توسط کاردرمانگران یا روانشناسان است.
4. چه درمانهایی برای اختلال نوشتن وجود دارد؟
درمانها شامل کاردرمانی، تکنیکهای آموزشی خاص و استفاده از ابزارهای کمکی برای بهبود مهارتهای نوشتاری است.
برخی از منابع:
1. Dysgraphia: What It Is, Symptoms, Diagnosis & Treatment
لینک منبع: Cleveland Clinic – Dysgraphia
2. ?What is Dysgraphia
لینک منبع: WebMD