گفتار درمانی برای بیماران پارکینسون

آیا گفتار درمانی برای بیماران پارکینسون مؤثر است؟ بله، با توجه به این که پیشرفت بیماری می تواند باعث مشکلاتی در صحبت کردن مانند کاهش صدا، تکلم یکنواخت و همچنین مشکلات بلع شود؛ گفتار درمانی بسیار کمک کننده است.

در ادامه به تمرین هایی که می تواند در منزل انجام شود و مشکلات گفتاری بیماران پارکینسون را کاهش دهد، اشاره شده است.

اهمیت گفتار درمانی برای بیماران پارکینسون

گفتار درمانی می ‌تواند نقش مهمی در مدیریت چالش‌ های گفتاری و بلع مرتبط با بیماری پارکینسون داشته باشد.

همانطور که گفته شد پیشرفت بیماری، می ‌تواند باعث مشکلاتی در صحبت کردن، مانند کاهش صدا، تکلم صدای یکنواخت و همچنین مشکلات بلع شود.

عدم رسیدگی به این مشکل ممکن است منجر به مسائل پزشکی جدی مانند پنومونی آسپیراسیون شود.

ارزیابی مشکلات گفتار و بلع در بیماران مبتلا به پارکینسون

آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) یک ارزیابی جامع برای ارزیابی توانایی های گفتار، صدا، زبان و بلع خاص بیمار انجام می دهد.

این کار ممکن است شامل مشاهده ارتباط بیمار، بلع و همچنین انجام آزمایش ‌های تخصصی مانند مطالعه بلع باریم اصلاح‌ شده یا ارزیابی فیبراپتیک آندوسکوپی بلع (FEES) باشد.

پس از ارزیابی های لازم، SLP یک برنامه درمانی مناسب برای رسیدگی به نیازهای فردی بیمار ایجاد می کند که ممکن است شامل تمریناتی برای بهبود حجم صدا، بیان و حالات صورت و همچنین راهبردهایی برای تقویت ارتباط و به حداقل رساندن خطرات بلع باشد.

تمرین های گفتاری برای افراد پارکینسون

دو برنامه گفتاردرمانی که برای بیماران پارکینسونی به خوبی تحقیق و تأیید شده ‌اند، عبارتند از درمان صدای لی سیلورمن (LSVT) با صدای بلند و پروژه صدای پارکینسون (SPEAK OUT). این برنامه های فشرده برای بیماران بسیار کمک کننده هستند.

درمان‌ ها و تکنیک‌ های مکمل برای گفتار درمانی بیماران پارکینسون

علاوه بر روش های توصیه شده، راهکارهای دیگری مانند تمرین قدرتی عضلات بازدمی (EMST) برای ساخت ماهیچه‌ های مورد استفاده برای گفتار به عنوان یک درمان مکمل در نظر گرفته می شود.

همچنین استفاده از بازخورد بصری یا دستگاه‌ های تقویت صدا برای کمک به بیماران برای آگاهی بیشتر از صدای خود نیز ممکن است از سوی پزشک معالج به عنوان راه درمان مکمل توصیه شود..

اهمیت تمرین و ارزیابی مداوم گفتار درمانی بیماران پارکینسون

مطالعات نشان می ‌دهند که بهبود گفتار و بلع، تا زمانی ادامه می ‌یابد که بیماران به طور منظم تکنیک ‌های آموخته ‌شده در درمان را تمرین کنند.

سپس تحت ارزیابی‌ های مجدد دوره ‌ای قرار می گیرند تا پزشک مربوطه برنامه درمانی را با توجه به تغییر نیازها در طول زمان تطبیق دهد.

بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون باید برای ارجاع به یک گفتار درمان گر که متخصص در مسائل ارتباطی و بلع مربوط به پارکینسون است؛ با متخصص مغز و اعصاب خود مشورت کنند.

بسیاری از کلینیک های تخصصی، خدمات گفتار درمانی جامعی را برای این افراد ارائه می دهند.

گفتار درمانی بیماران پارکینسون در خانه

در ادامه برخی از تمرینات رایج مورد استفاده در گفتار درمانی برای کمک به بیماران پارکینسونی برای بهبود حجم صدا و بیان آن ها آورده شده است که در منزل قابل اجرا هستند.

تمرین بلندی صدا

• بلندی صداهای مصوت مثل «آ» را تغییر دهید، به تدریج از نرم به بلند و بالعکس افزایش می یابد.
• شمارش اعداد را با حجم های مختلف، از نرم تا بلند، تمرین کنید.
• عبارات یا اعداد را با صدای بلند بخوانید در حالی که روی پخش صدا تمرکز می کنید.

تمرینات مربوط به حروف در کلمات

• کلمات یا عبارات خاصی را که صداهای مشکل را هدف قرار می دهند، مانند “خرگوش”، “مار” و “ریشه” برای بهبود صداهای “ر” تکرار کنید.
• تمرینات حداقل با دو کلمه را انجام دهید و بین کلمات مشابه مانند “پنیر” و “خمیر” تفاوت قائل شوید.

تمرینات عضلات صورت

• لیپ تریل (چرخش لب) برای شل کردن گلو و تقویت عضلات صورت
• تمرینات شل کردن فک برای کاهش تنش و باز کردن گلو
• تمرینات آینه ای برای مشاهده و تنظیم حرکات دهان و زبان

تمرینات تنفسی

• تکنیک های تنفس دیافراگمی برای بهبود جریان هوا و تقویت صوتی
• تمرینات خمیازه و آه برای باز کردن گلو و آرامش مکانیسم صوتی

انجام منظم این نوع تمرینات، متناسب با نیازهای فرد، می تواند به بیماران پارکینسونی کمک کند تا وضوح گفتار، حجم و توانایی های ارتباطی خود را بهبود بخشند.

آیا گفتار درمانی برای بیماران پارکینسون مؤثر است؟

بله، تحقیقات نشان داده است که گفتار درمانی در مدیریت چالش های گفتاری و بلع مرتبط با بیماری پارکینسون بسیار مؤثر است.

• بهبود صدا و قابلیت درک: مطالعات نشان داده اند که برنامه های گفتار درمانی فشرده می تواند به طور قابل توجهی حجم، وضوح و درک کلی گفتار را در بیماران پارکینسون بهبود بخشد.
• بهبود عملکرد بلع: گفتار درمانی که بر تقویت ماهیچه های مورد استفاده برای بلع تمرکز دارد می تواند به بیماران پارکینسون کمک کند تا دیسفاژی (مشکلات بلع) را مدیریت کنند و خطر عوارضی مانند پنومونی آسپیراسیون را کاهش دهند.
• بهبود کیفیت زندگی: گفتار درمانی با پرداختن به چالش‌ های گفتاری و بلعیدن، می ‌تواند به بیماران پارکینسون کمک کند تا استقلال، مشارکت اجتماعی و کیفیت کلی زندگی خود را حفظ کنند.

بیماران پارکینسونی که در برنامه ‌های گفتار درمانی جامع شرکت می ‌کنند، معتقدند که این درمان ‌ها توانایی ‌های ارتباطی آن‌ ها را به میزان قابل توجهی بهبود بخشیده است.

تکنیک هایی برای بهبود بلع

برای پیشگیری از دیسفاژی یا دشواری بلع، تمرین هایی برای افراد مبتلا به پارکینسون پیشنهاد می شود که عبارتند از:

• تمرین تقویت عضلات بازدمی (EMST): بیماران از یک دستگاه مقاومتی برای انجام تمرینات تنفسی استفاده می کنند که عضلات مورد استفاده برای بلع را تقویت می کند.
• تکنیک های بلع: بیماران تکنیک هایی مانند تکنیک مندلسون را تمرین می کنند که شامل نگه داشتن بلع برای تقویت عضلات گلو می شود.
• اصلاحات رژیم غذایی: ممکن است به بیماران توصیه شود که بافت و قوام غذا و مایعات خود را تغییر دهند و رقیق تر کنند تا بلع را ایمن تر کنند.

پزشک ممکن است به بیماران راهکار‌هایی مانند استفاده از لقمه ‌های کوچک‌ تر، کم کردن فاصله وعده های غذایی و حفظ حالت ایستاده در حین غذا خوردن را پیشنهاد دهند.

گفتاردرمانگر تمرین ‌ها و تکنیک‌ های خاص را برای نیازها و اهداف فردی هر بیمار پارکینسونی با هدف بهبود وضوح گفتار، حجم صدا و عملکرد بلع آن ‌ها در نظر می گیرد.

بدیهی است که تمرین منظم این فعالیت‌ های هدفمند باعث بهبود و ثبات وضعیت این بیماران می‌شود.